Ik doe onderzoek naar de effecten van natuurrampen op het functioneren van de maatschappij. Heel specifiek houd ik mij bezig met de vraag wat er gebeurt met de maatschappij als infrastructuur uitvalt door bijvoorbeeld een overstroming of natuurbrand.
Ik kwam met een klimaat-achtergrond binnen bij Deltares en werd werkzaam in een team hier bij Deltares dat zich bezighoudt met klimaatbestendige infrastructuur. Stukje bij beetje bouwde ik kennis op en werd ik aan de ene kant breder, maar ook weer gespecialiseerder. Ik merk dat doordat ik elke dag iets nieuws leer, ik me niet snel verveel. Ik word hier intellectueel uitgedaagd en dat is heel belangrijk voor mij.
Door het internationale karkater van mijn werk heb ik onder andere gewerkt aan een project in Nepal, maar ook een bezoek gebracht aan Duitsland na de overstromingen van 2021. Ik heb gehoord en gezien wat het betekent als mensen daadwerkelijk opgesloten zitten in hun huis of geen voedsel of vers water hebben. Dat is door het veldbezoek voor mij veel zicht- en tastbaarder geworden. Zo kan het er dus eruitzien. In het geval van de overstromingen in Duitsland is dat helemaal niet ver van huis.
Tijdens mijn PhD was ik in Indonesiƫ. Daar heb ik gezien hoe snel de ontbossing gaat. Daar waar ik de ene dag bomen zag staan tot aan de horizon, waren ze een paar weken later tot aan diezelfde horizon allemaal weg. Toen realiseerde ik me nog meer wat een vakje van bijvoorbeeld 25 bij 25 kilometer op een satellietbeeld in de realiteit inhoudt. Dat is echt heel groot. Dat heeft heel veel indruk op mij gemaakt. Ik vond het heel verdrietig om te zien.
Sinds 1,5 jaar vraag ik me vaker af, zullen we wel op tijd zijn met al onze oplossingen? Kunnen we de aarde redden? Ik heb in die periode ook een kindje gekregen en dat maakt dat de wereld er anders uitziet. Over 35 jaar is zij zo oud als ik, dan is de wereld echt anders verwacht ik. Haar jeugd zal minder zorgeloos zijn dan de jeugd die ik had.
Aan de andere kant bedenk ik me ook dat we niet overal invloed op kunnen hebben, dat we niet alles kunnen voorkomen. Misschien moeten we niet voorkomen, maar moeten we ervoor zorgen dat we met z'n allen weerbaarder worden. Daar kan ik aan bijdragen met mijn werk.
Vertrouwen hebben is voor mij essentieel. We zijn met heel veel verstandige mensen op de wereld. Wat wij kunnen doen is informeren en adviseren en dan moeten we er ook op vertrouwen dat het wordt opgepakt. Ik hoop dat we met ons onderzoek belangrijke kennis op tafels krijgen waar de besluiten worden genomen. Op die manier kunnen wij vanuit een onderzoeksinstituut van invloed zijn.
Verwondering is een belangrijke drijfveer voor mij. En ik hoop dat ik me kan blijven verwonderen. Dat ik de echt mooie dingen kan blijven zien in alles om me heen. En dat we met elkaar ook proberen te zien wat we willen beschermen en waar we voor willen blijven zorgen. Als we met velen bereid zijn een knop om te zetten dan denk ik dat we heel ver kunnen komen.